Amerika legt doodzieke Europese banken aan het infuus
Deze week leek het er even op dat de Franse bank Credit Agricole zou omvallen vanwege gebrek aan liquiditeit. Dat zat er al een tijdje aan te komen, omdat Europese banken steeds meer moeite hebben hun enorme kortlopende schulden door te rollen. Credit Agricole is helaas het tipje van een enorme ijsberg.
Aangezien het failliet gaan van één grote bank volgens velen zal leiden tot een kettingreactie, die de financiële mogelijkheden van de ECB en de afzonderlijke landen te boven gaat, werd zelfs gevreesd voor het voortbestaan van de euro.
Marshallhulp
Voor de president van de Amerikaanse Centrale Bank (FED), Ben Bernanke, was dat reden om de machteloze ECB te hulp te schieten:
In een ongekende en goed gecoördineerde actie met diverse andere centrale banken, heeft de FED zijn spuigaten wagenwijd open gezet en is Europa overspoeld met goedkope $-kredieten.
Daarmee is in ieder geval het kortetermijnprobleem van de banken opgelost en is weer wat meer tijd gekocht voor een structurele aanpak van het schuldenprobleem. Aandelenbeurzen over de hele wereld reageerden dan ook euforisch.
De Amerikanen zelf zijn minder blij met deze hernieuwde Marshall hulp aan Europa, zoals onder meer blijkt uit de reactie van congreslid Ron Paul. Hij vindt dat hiermee Amerika wordt blootgesteld aan onoverzichtelijke risico's en dat dit soort maatregelen bovendien de inflatie verder aanjagen.
Wat die risico's aangaat heeft hij misschien wel gelijk. De banken in Europa gebruiken een onvoorstelbare hefboom om nog wat winst te maken. De banken hebben gemiddeld 2600 maal zoveel bezittingen als eigen kapitaal. Dat betekent dat als die bezittingen maar 4% in waarde afnemen, de banken insolvent zijn.
Voedselbonnen
Plaatst men de precaire positie van de banken bovendien in de context van de huidige wereldwijde kredietbubbel ter grootte van ongeveer $ 200 biljoen (=310% van het wereldinkomen), die zonder zeer forse groei onmogelijk kan worden gedragen, dan begrijpt men zijn standpunt.
Ron Paul (en met hem velen anderen) vindt dat de VS meer dan genoeg eigen problemen hebben:
- 45,8 miljoen Amerikanen (>15% van de bevolking) leven op voedselbonnen, de moderne equivalent van de gaarkeukens
- 47,8 miljoen Amerikanen leven onder de armoedegrens
- inkomensverschillen zijn nog nooit zo groot geweest
- het gezinsinkomen staat bovendien weer op het niveau van 1996, ondanks veel meer tweeverdieners
- het niet gemanipuleerde werkloosheidscijfer ligt waarschijnlijk dichter bij de 20% dan bij de 10%
- de staatschuld is meer dan 100% van het BBP, bij een begrotingstekort van 10%
Wat hij echter vergeet te vermelden bij dit "de lamme helpt de blinde" scenario is, dat de top 5 Amerikaanse banken bij een Eurogeddon, eveneens reddeloos verloren zijn. Zij hebben namelijk al die gammele Europese banken verzekerd tegen wanbetaling middels "credit default swaps"( Volgens Warren Buffet de zogenaamde weapons of mass destruction).
De hulp uit Amerika wordt dan ook niet uit de goedheid van hun hart gegeven, maar vanwege wanhopig eigen belang!
General Motors
Door dit soort maatregelen en een constante vertekening van de eigen economische werkelijkheid hoopt Amerika het piramidespel te kunnen continueren. Een voorbeeld van die manipulatie is de autofabrikant GM:
De Amerikanen verwerken deze auto's als verkocht in hun statistiek. Een gevaarlijke korte termijn politiek, die aangeeft hoe hoog de nood is om wat positiefs te laten zien.
Hier in Europa is nu de hoop gevestigd op de zoveelste moeder der Eurotoppen op 9 december a.s.
Gordiaanse knopen
Hier zal ons illustere duo wat Gordiaanse knopen moeten doorhakken. Deze keer verwachten de financiële markten niets anders dan de aankondiging van een volledige Europese fiscale integratie, waarbij Duitsland zijn portemonnee en Frankrijk haar trots inlevert bij Brussel. Bij enige twijfel over de onvoorwaardelijkheid van de toezeggingen of over de implementatie van praktisch te verwezenlijken maatregelen, zal het direct afgelopen zijn met de bedrieglijke rust op de markten.
Bovendien zullen de nationale parlementen van de minder arme landen de noodzakelijke verdragswijzigingen nooit goedkeuren, zonder keiharde garanties dat begrotingsdiscipline gewaarborgd is en dat de noodzakelijke hervormingen ook daadwerkelijk worden doorgevoerd.
Aan politici zullen de komende tijd behoorlijk wat pillen "algemeen belang" uitgedeeld moeten worden. Het is maar zeer de vraag of zij die ook door hun keel kunnen krijgen.
En wie legt Amerika aan het infuus? Yep..... Waarom hebben 'wij' een broker a la de VS nodig?
Of proberen ze hiermee hun eigen dollar te redden (lees: euro verzwakken)?
Een zwakke dollar is het voordeel van de Amerikanen. Ieder land wil zijn export stimuleren en dat gaat het gemakkelijkst met een zwakke munt. Zoals ik al schreef, het gaat erbij Bernanke om de eigen banken te redden. Dat is zijn impliciete hoofdverantwoordelijkheid.
Op deze manier doen Amerikanen iets terug voor hun geëxporteerde gifhypotheken waarmee de ellende is begonnen.
En dan te bedenken dat de oorzaak van alle ellende in eerste instantie aan de Amerikaanse banken is toe te rekenen en de inhaligheid van sommige bankmanagers. Ik vraag mij overigens af hoe het in de UK staat met het uit elkaar trekken van het spaargedeelte en het risico gedeelte van de banken en waarom dit niet ook in Europees verband gebeurd?
"De pot verwijt de ketel" Daar moest ik aan denken toen ik het artikel gelezen had. Want inderdaad staat Amerika er tenslotte slechter voor dan het gemiddelde Europese land, Griekenland even niet meegeteld. Als een zesde van de bevolking leeft van voedselbonnen en nog een zesde onder de armoedegrens, moet je je afvragen of je Europa wel op zijn verantwoordelijkheden moet wijzen. Ik denk van niet.
Dit soort "op-beurende" verhalen zullen het herstel van de economie "bespoedigen". Sorry Leo, ik vind het stemmingsmakerij, niet meer, niet minder.
@Erik, De huidige stand van zaken negeren is natuurlijk het alternatief. Bovendien kunnen wij ervoor kiezen de Amerikaanse methode te adopteren door mensen aan te moedigen hun schulden nog wat verder uit te bouwen. Niet consumeren wordt daar namelijk als onpatriotistsch gezien. Verder is het misschien zinvol bedrijven te laten investeren ondanks het bestaan van een enorme overcapaciteit. Dan hebben wij nog de Japanse methode: infrastructuurprojecten die onbewoonde gebieden voorzien van prachtige wegen en bruggen die niemand gebruikt. Hier in Nederland is de totale hypothecaire schuld pas 125% van het BBP, daar kan best nog wel wat bij. In de VS worden al cynische grappen gemaakt over het volstrekt onhoudbare schuldenniveau: de gemiddelde Amerikaan zou ten minste nog 20 jaar na zijn dood moeten doorwerken om zijn kinderen en kleinkinderen niet op te zadelen met de gevolgen van zijn onverantwoord gedrag. Het feestje is wat te lang doorgegaan en nu wordt de rekening gepresenteerd. Dat is zuur. Daarna gaat het leven gewoon door. Persoonlijk ben ik liever goed voorbereid op de dingen die komen gaan.
Het is van de zotte aan te nemen dat we geholpen zijn met een infuus van Amerika. Dit is als een gat NOG dieper uitgraven (in Amerika) en die verkregen grond (dollars) in een ander gat te storten (Europa).
@Leo, Ik begrijp donders goed wat je bedoeld, ik negeer geen huidige stand van zaken etc. Waar het mij om gaat is dat het onderwerp van deze "discussie" nergens toe leidt en eigenlijk al maandenlang in elke krant terug te vinden is, want het schrijft zo lekker negatief en waarom zouden we ook positief gaan doen. Kortom beste Leo, wat moet ik met jouw opmerking: "Amerika legt doodzieke Europese banken aan het infuus"?
@Erik De geschiedenis leert dat waarschuwingen die even niet uitkomen steevast als stemmingmakerij worden afgedaan. Al vanaf 2005 zijn er talloze boeken en artikelen geschreven over de onhoudbaarheid van de kredietexpansie. De crisis van 2008 kwam volgens de beleidmakers echter als een volkomen verrassing. Er zijn onvoorstelbare noodmaatregelen getroffen om een depressie af te wenden. Aan de oorzaak van de crisis is echter bitter weinig gedaan. Voorstellen om grote banken op te splitsen om risico's te verkleinen zijn door de banklobby weggewoven. Erger nog, men heeft eenvoudigweg de boekhoudregels versoepeld om zo de problemen onder de mat te schuiven. Weifelachtige politici hebben kordate maatregelen om uit de hand gelopen staatsfinanciën in te dammen continu voor zich uitgeschoven. Mijn artikel doet niets anders dan aangeven dat Europese politici nu knopen moeten doorhakken, persoonlijke trots en herverkiezing opzij dienen te schuiven, omdat anders de crisis onnodig verdiept. Als politici zich enigermate hadden verdiept in dit soort van de algemene consensus afwijkende artikelen en boeken en zich niet hadden laten meeslepen in de heerlijke roes van namaak economische groei, dan bevonden Europa/de VS en Japan zich zich niet in dit moeilijke pakket. Belastingbetalers en spaarders worden zo kind van de rekening gemaakt.
Leo, Het zal je niet verwonderen dat ik een iets minder negatief oordeel vel dan jij. In de eerste plaats, en dat blijkt ook wel uit het artikel zelf, hoewel minder uit de titel, gaat het hier niet om steun tussen handels- of investeringsbanken onderling (was het maar waar), doch om een pact tussen een aantal nationale banken (FED, ECB, Bank of England, Zwitserse, Canadese nationale bank enz.). Verder is geen sprake van ongebreidelde geldcreatie (wat ook wel uit de inflatiecijfers moge blijken), maar om kortlopende instrumenten. Tenslotte is de hefboom van banken zeker zeer groot, maar dat hoort nu eenmaal bij het business model. In dit geval hebben de Europese banken niet, zoals hun Amerikaanse collega's drie jaar geleden in junk geïnvesteerd, maar eigenlijk precies gedaan wat hun regeringen van hen vroegen (Euro-schuldpapier). Ik blijf er dus bij dat we de "schuld" in de EURO implementatie en dus bij "de politiek" moeten zoeken. En je kent ook wel mijn "voorkeursoplossing", die de laatste dagen door meerdere "experts" (Hoogervorst, Bolkestein, Witteveen) schijnt te worden gedeeld, en die m.i. minder catastrofaal is dan vaak door doemdenkers wordt voorgesteld.
Ik heb grote moeite mijn eigen economie op orde te houden en van deze hogere economie heb ik net als vrijwel iedereen alleen salondeskundigheid. Ik vergelijk het nog wel eens met voetbal. Over voetbal heeft iedereen een mening en de meningen zijn ook heel divers terwijl de spelers (hier letterlijk) er met het geld vandoor gaan. Ach gelukkig heeft het hoge amusementwaarde. We hebben ook hier allemaal een mening, maar denken we echt dat we er verstand van hebben? En dat al die napraters en naapers dat ook hebben. Ik denk het niet. We zitten in een neergaande spiraal, dat merken de meesten wel. Laat iedereen zijn werk doen en niet teveel tijd verspillen met zaken waar we toch geen greep op hebben en gaan krijgen. Ik word er zo pessimistisch van, al dat gedoe en pessimisme heeft nog nooit geholpen, daar is de wetenschap het ook wel over eens. Ach de geschiedenis leert ook dat het altijd wel weer goed komt: misschien beleven we dat niet meer, maar goed komt het. Laten we ons bezig houden met belastingbesparen.
Alle bijdragen hierboven kan ik scharen onder de noemer "cirkel van aandacht" of te wel veel geschreeuw maar weinig wol. laten we ons concentreren op de zaken binnen onze eigen invloedssfeer (cirkel van invloed, zie Covey). Hoe sta je er voor als het slechtste scenario zich voordoet (uiteenvallen van de eurozone) en wat kan je nu doen om dan te overleven?
Hallo Pieter, Daar hebben wij ook al aan gedacht: zie september blog: Recessie-proof ondernemen: http://www.multiraedt.nl/blog/2011/09/13/recessie-proof-ondernemen/ Als de euro opbreekt zal dat misschien aangepast moeten worden in: Depressie-proof ondernemen.
Ha Leo, Dank voor de link naar jouw augustusbrief: heel verstandige dingen die je daar noemt! En nu nog doen... met vriendelijke groet, Pieter
Aan een infuus hangen is nog geen garantie om te overleven. Soms is het ook nodeloos rekken en uitstel van executie. Dan wordt het dus een wereldwijd probleem.......
op zich een goeie zaak, we hebben amerika ook vaak zat geholpen, en wat dacht je dat al deze redding operatie´s ons als belastingbetaler kosten?. in die zin vind ik deze discussie wel de moeite waard? kunnen we hier de investeringen van onze cliënten niet als investerings aftrek zien?
Is dit niet meer de blinde helpt de lamme...