Eurocrisis+recessie=depressie?
De Eurocrisis bevindt zich inmiddels in de beslissende fase. Dankzij de grote "voortvarendheid en eensgezindheid" van de Europese politici wordt de mug Griekenland nu bijgestaan door een kudde olifanten, die gezamenlijk de euro in de grond dreigen te stampen!
De laatste reddingspoging van Griekenland lijkt nu door een Finse truc, waarbij in plaats van een eiland, cash als onderpand van de Grieken bedongen is, alweer op losse schroeven te staan.
De onbenulligheid druipt er werkelijk aan alle kanten vanaf.
-
De Europese aandelenmarkten hebben hun "waardering" over het tot dusverre gevoerde beleid duidelijk laten merken, zoals blijkt uit de onderstaande grafiek:
Daarmee zijn de hiernaast afgebeelde markten in zogenaamd "bear market territory" aanbeland en kunnen met horten en stoten verdere dalingen verwacht worden. Zie dat Nederland het niet beter doet dan bijvoorbeeld Spanje.Aangezien aandelenmarkten toekomstige gebeurtenissen voorspellen, zijn de implicaties van de recente dalingen zorgwekkend. Natuurlijk is de voorspellende waarde niet feilloos, maar de huidige trend in de economische graadmeters lijkt de conclusie van de aandelenmarkten te ondersteunen.
Griekenland, Ierland en Portugal zitten nu in een depressie, Spanje en Italië in een recessie en de harde kern van Europa, bestaande uit Duitsland, Nederland en Frankrijk zitten op het randje van een recessie.
Iemand die dat al lang van te voren zag aankomen was Gordon T. Long. Zijn grafiek uit 2010 staat hieronder afgebeeld. Tot dusverre is zijn vooruitziende blik ten aanzien van de chronologie der gebeurtenissen bewonderenswaardig!
Deze grafiek is bedoeld om aan te tonen dat papiergeld, zonder een anker in bijvoorbeeld goud, uiteindelijk ten dode is opgeschreven. Of dat zo is laten wij hier in het midden, maar wel is duidelijk, dat sinds het indirect loslaten van de goudstandaard in 1971 door president Nixon een ongekende kredietbubbel ontstaan is. Het leeglopen van die bubbel bezorgt het "rijke" westen nu een ongelofelijke kater, die met een simpel aspirientje niet weg te krijgen is. -
Ook in de VS wijzen de indicatoren nu op een aanstaande economische krimp. Bepaalde commentatoren gaan zelfs zover door te zeggen dat de VS nooit uit de recessie van 2008 gekomen is, maar dat de Federale Bank met zijn geldpers de effecten ervan slechts tijdelijk versluierd heeft.
De volgende grafiek is veelzeggend:
Hiernaast is te zien wat er gebeurd met het BBP tijdens een recessie. (grijze verticale balken geven de recessies aan) Na een korte opleving begint de groei weer af te nemen en is al bijna weer negatief. Ziet men deze grafiek echter in samenhang met de volgende hieronder afgebeelde grafiek, dan lijkt recessie onafwendbaar: Hiernaast kan men zien hoe snel consumenten de laatste maanden het vertrouwen in de economie kwijtraken. Als men op het verleden mag afgaan is de kans op recessie hierdoor 90%!
Bron:Haver Analytics, Gluskin Sheff - Japan, dat voor de tsunami al met groeivertraging te kampen had, bevindt zich in een pittige recessie, waardoor de 3 economische machtsblokken, die tezamen ongeveer 70% van de wereldeconomie voor hun rekening nemen, nu in een recessie of bijna in een recessie zitten.
Het is op dit moment natuurlijk nog te vroeg om van een wereldwijde recessie te spreken, laat staan van een depressie.
Veel zal afhangen van de reactie van politici en daar zit nu juist de kneep.
- Europa (lees Duitsland) kan maar niet beslissen of het de PIIGS op sleeptouw neemt. Kennelijk heeft men daar de "The inefficiency of splitting the bill" gelezen, waarin staat dat mensen die in een restaurant de rekening delen 30% meer uitgeven dan mensen die ieder voor zich betalen.
- Amerika is politiek gezien in 2 ongeveer even sterke kampen verdeeld, waardoor besluitvorming, zoals we hebben kunnen zien, op zijn minst gezegd, problematisch is. De komende presidentsverkiezingen hebben kennelijk voorrang boven nationale belangen.
- China voert een monetair verkrappingsbeleid om huizenspeculatie en inflatie te bestrijden.
- Japan is een apart probleem. Daar strijdt men al jaren tegen deflatie, vergrijzing en nu ook nog tegen tsunami's en meltdowns.
- Voor allen, behalve misschien China, geldt dat men de grenzen van overheidsingrijpen bereikt heeft en dat men slechts kan trachten het vertrouwen onder de bevolking in stand te houden, zodat niet iedereen naar de bank rent om zijn geld eraf te halen en met hamsteren te beginnen.
Het onbenullige optreden van de politici heeft dan ook meer weg van het herschikken van de ligstoelen op de Titanic. Zij moeten zich toch bewust zijn van de risico's in de economie, maar tevens van hun onmacht om adequate maatregelen te treffen.
Financiële markten reflecteren die onmacht en participanten zoeken nu een veilig heenkomen. Weg uit aandelen en maar weer in soliede staatsobligaties.
Bovendien laat de markt weten hoe zij denkt over de pas stress-geteste banken in Europa. De verzekeringspremies ( CDS ) voor obligaties van een groot aantal banken vliegen omhoog. Dat is ook niet zo verwonderlijk als men bijvoorbeeld de situatie van twee Franse banken bekijkt, Credit Agricole en BNP Paribas.
Beide banken hebben ongeveer € 1 biljoen aan deposito's in hun boeken, tegen € 2,5 biljoen aan activa, terwijl hun tastbare eigen vermogen onder de 3% gevallen is. Dat verklaart waarom banken elkaar nu steeds minder beginnen te vertrouwen, waardoor een opvriezen van de markt zoals in 2008 dreigt.
Een ander saillant detail is de alsmaar oplopende premie op Franse staatsobligaties. Die premie ligt nu hoger dan die op Peruaanse, Colombiaanse , Chileense en Braziliaanse staatsobligaties, terwijl die landen slechts een BBB rating hebben tegenover de AAA rating van Frankrijk.
Kennelijk weegt de precaire situatie van de Franse banken sterk mee en zijn de geruchten over een desastreuze afwaardering van de Franse kredietwaardigheid kennelijk niet ongegrond.
Concluderend blijft de vraag overeind of een combinatie van een zich voortslepende Eurocrisis en de zich ontluikende recessie iets van een heel andere orde kan veroorzaken. Wie het weet mag het zeggen!
leo bolle • Hi Pieter, Een recessie is per definitie deflationair. Door vraaguitval ontstaat overcapaciteit, hetgeen prijzen drukt. Toenemende werkloosheid ontneemt werknemers hun "bargaining power". De al bestaande neergaande trend in huizenprijzen zal waarschijnlijk accelereren. Hyperinflatie ontstaat wanneer beleidsmakers zo in paniek raken, dat zij kiezen voor de korte termijn oplossing en de geldpersen overtoeren laten maken. Dat laatste verwacht ik niet in Europa, juist vanwege de door jou genoemde Duitse trauma's op dat gebied. In de VS is de discipline al sinds WO II verdwenen en alleen bv Chinese/Japanse druk op de Amerikanen zou een vernietiging van de dollar kunnen voorkomen. Leo 9 hours ago
Goedenavond Leo, Duidelijk verhaal, ik deel je mening ook voor het grootste deel. Je hebt het probleem duidelijk beschreven maar ook jij geeft geen oplossing. Voor zover die er al is. Natuurlijk beseffen de beleidsmakers maar al te goed welke problemen zich manifesteren maar weten zij zich ook geen raad met de huidige situatie. Duitsland probeert krampachtig te redden wat te redden valt (door elk land in de eurozone financieel van dienst te zijn welke dreigt om te vallen), beleggers vluchten in goud en de aandelenmarkten staan zwaar onder druk. Landen als China die grote hoeveelheden obligaties van de VS hebben gekocht zien de bui hangen na de afwaardering van de VS tot AA+. Geen enkel bedrijf en natie wil zijn balanspositie afwaarderen om te voorkomen dat de ratings verslechteren. Er rest vrijwel alleen gebakken lucht. Een mkb'er met een goed ondernemingsplan krijgt geen krediet en de banken lenen miljarden om het hoofd boven water te houden. De ECB koopt voor miljarden (36 miljard) waardeloos waardepapier op om een faillissement van diverse landen te voorkomen. Dan hoeven de "rijke" landen van de eurozone niet alleen diep in de buidel te tasten. Kortom we staan op een economisch keerpunt, maar niemand heeft de oplossing. We kopen tijd waar we zouden moeten zorgen dat aan de onderkant bij het MKB de markt aantrekt. Wat is een starterskrediet in verhouding tot de miljarden problemen van de diverse naties in de eurozone. In het eerste kwartaal van 2011 leek het erop dat de economie aantrok, consumentenvertrouwen en producentenvertrouwen namen toe en ook de de financiele markten toonden zich positief. Nu, ruim een kwartaal later is alles anders, dankzij de VS dat geld blijft bijdrukken, reageert weer de negativiteit. Voor de "rijke" landen in de eurozone dreigt de exportpositie te verslechteren en daarmee de positie op de handelsbalans. Pensioenfondsen jojo'en met hun dekkingsgraad en er zijn weinig financiele zekerheden die overeind blijven. In mijn beleving moeten we veel duidelijker zijn wat de randvoorwaarden voor kredietverstrekking zijn. Waarom moet men in Griekenland met 58 met pensioen kunnen en in Nederland met 67. Kortom, indien Griekenland niet buigt dan maar barsten. Kan het erger worden dan het nu is. De historie heeft aangetoond dat alleen keihard saneren tot een oplossing leidt. De burgers in Griekenland hebben alleen recht van spreken als zij met dezelfde financiele offers worden geconfronteerd dan wij. Meer belasting, langer werken en de waardepapieren (energiebedrijven en andere staatsbedrijven moeten daarbij als onderpand dienen).
leo bolle • Hallo Jack, Bedankt voor je uitgebreide reactie. Met jouw oproep het MKB te ondersteunen sla je de spijker precies op zijn kop. De meeste banen worden daar namelijk gecreëerd, maar dat schijnt aan de beleidsmakers voorbij te gaan. Totaal gefocust op het bankwezen, dat veel te groot is voor onze economie en daarmee levensgevaarlijk. In Amerika maakt men trouwens dezelfde fout. Wall Street moet gered worden, terwijl het midden- en kleinbedrijf wegkwijnt. Zuid Europa staat inderdaad een aardige cultuurschok te wachten, maar waar niet is, verliest de Keizer zijn recht. Groet Leo
Knap opgesteld stuk met doorslaggevende graffieken, maar je wordt er niet vroelijk van. Het blijft ligstoelen rangschikken op het dek van de Titanic. Zou de kudde olifanten zelf nog in de Euro geloven. Finland heeft de rest van de Eurozone al min of meer voor het blok gezet. Hoe kun je de hulp aan Griekenland nog verantwoorden en wie gelooft er nog oprecht in het bestaansrecht van de Euro?
Ha Leo, Helaas is niet iedere recessie deflationair: tussen 1973 en 1982 hadden we in Nederland te maken gehad met stagflatie: een stagnerende economie in combinatie met een inflatie van zo’n 10 %. In 1982 bereikte de hypotheekrente zelfs een niveau van 13% voor 10-jaars hypotheken ter compensatie voor deze inflatie. Wettelijk opgelegde automatische prijscompensatie voor werkenden in loondienst + uitkeringsgerechtigden, in combinatie met een hausse aan faillisementen en sterke vergroting van het overheidstekort om iedereen te betalen, waren hier debet aan. Ik deel overigens je mening over het Duitse trauma, wat een zekerheid biedt voor de koers die we van Duitsland mogen verwachten. Pieter
Hallo Pieter, Oorzaak van de stijgende consumptieprijzen lag in de sterk stijgende importprijzen( >30%) onder meer als gevolg van de oliecrisis. Op dit moment is er door inzakkende vraag al een behoorlijke knik gekomen in de grondstoffenprijzen. Bovendien heeft de overheid nu geen ruimte meer om overheidssalarissen op te krikken zoals dat in de jaren 70 gebeurde. Tenslotte ligt de vastgoedsector er nu anders bij. De naoorlogse schaarste is verleden tijd en de huizenprijzen hebben de laatste jaren de pijngrens voor velen overschreden. Inflatie wordt trouwens voor een groot deel aangejaagd door kredietexpansie en daarmee zijn we aanbeland bij de kern van het probleem. Die expansie is ondanks de inspanningen van centrale banken niet meer op gang te krijgen. Consumenten en overheden zitten tot hun nek in de schulden. Zolang de kredietbubbelleegloopt is inflatie zeer onwaarschijnlijk. Leo
beste Leo, In je afsluitende vraag hint je op hyperinflatie, als ik je goed begrijp. Dat is werkelijk het laatste waar we op zitten te wachten. Ter illustratie In Duitsland verslechterde de verhouding 1 Gouden Mark : 1 papieren Mark van 1: 10 in het begin van 1920, naar 1: 10.000 begin 1923 tot 1: 1.000.000.000.000 (= 1 biljoen) aan het eind van 1923. Misschien toch geen slecht idee om wat munten te gaan verzamelen… Pieter
Het probleem is dat economen denken in modellen die nog nooit een juiste voorspelling hebben weten te generen. Natuurlijk vind je altijd wel een econoom die iets juist heeft voorspelt, gewoon omdat hij dit keer geluk had. De crises die we momenteel meemaken zijn niet van economische aard, maar van sociologische en psychologische aard en kunnen dus nooit door economen worden begrepen, laat staan opgelost. Van politiek hoeven we ook niets te verwachten, aangezien politici ieder woord dat ze zeggen eerst op een goudschaaltje wegen en de goudschaaltjes zijn schaars omdat in de emotie van de dag iedereen met goud aan het spelen is. Straks gebeurt er iets in de wereld, wat weet ik niet, en de beurzen schieten omhoog of omlaag. Het is nog onvoorspelbaarder dan het weer of het humeur van Geert Wilders, laten we dus ophouden met het elkaar in de put praten door middel van grafiekjes en modellen die totaal geen voorspellende waarden hebben. Ad De Beer
Arwin van Wermeskerken • http://www.youtube.com/watch?v=LyePCRkq620 Deze blijft toch wel erg leuk. De vraag of we in een recessie komen is ietwat rethorisch. Het huidige welvaartsniveau is voor een groot deel gefinancierd op schulden. Eigenlijk leven we (dat is Europa) al een tijdje boven onze stand. Dat geldt net zo goed voor Nederland, als de PIGS landen. Deze kunstmatige welvaart heeft een eindigheid. Het punt dat de rentelasten zo hoog worden dat het een rem vormt op de normale economische ontwikkelingen en ten koste gaat van de kredietwaardigheid van een land. Dan gaat de sneeuwpop die we bovenop de richel van de berghelling hebben gebouwd wankelen. Als hij valt is het ook meteen raak. Dat is wat er met Griekenland is gebeurd. Binnen zeer korte tijd zo goed als failliet. EVERY BUBBLE WILL BURST, ONE DAY We staan nu op het punt dat de enorme luchtbellen van de rijks begrotingen op spatten staan. Is dat recessie, depressie? Ik zie het meer als een enorme correctie naar een meer realistisch welvaartsniveau. Daar moeten we alleen even aan wennen. Iedereen zal genoegen moeten nemen met minder, anders wordt de sneeuwpop op de richel veel te groot en zal een lawine onvermijdelijk zijn als de pop omvalt. Daarom nu gecontrolleerd afbouwen, alleen dat vergt wel politieke moed en leiderschap.
Even generaliseren: ondanks de crisis gaat voor de meeste mensen het leven gewoon door. Werken, sparen, consumeren, leven. Bedrijven blijven ook gewoon produceren. Als schulden te hoog zijn (en niet hergefinancierd kunnen worden), gaat de particulier of het bedrijf failliet, dat was altijd al zo, ook vóór de crisis al. Is het echt zo erg als iemand of een bedrijf failliet gaat? Okee, het kan een complete ketting zijn, maar in Argentinie is het recent gebeurd en gaat het leven ook gewoon door. Hoe kan iets wat gebaseerd is op niets, de bekende luchtbel, zo veel impact hebben op de wereld wat altijd een stabiele organisatie was. Zolang iedereen kalm blijft, geen radicale dingen gaat doen (zoals al het geld opnemen van de bank), moet het toch weer goedkomen. Net als in een normaal huishouden waarin man of vrouw de baan verliest of alles alsmaar duurder wordt. Wat alle financiele praktijken betreft die van lucht geld maken: die mogen wat mij betreft echt omvallen, iedereen die daar geld mee verdient mag wat mij betreft failliet gaan. En dan een normale baan zoeken. Simplistische visie, maar goed..