Afgelopen week zijn er diverse zaken in Europa in een stroomversnelling geraakt en wacht ons aanstaande woensdag ook nog eens de uitspraak van het Duitse Constitutionele Hof over de rechtmatigheid van de recente reddingsoperaties en een stemming in het Duitse parlement over de laatste reddingspoging.

Wat is er aan de hand?

  • Afgelopen vrijdag is een afvaardiging van de Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationale Monetaire Fonds (IMF) kwaad weggelopen uit een vergadering met de Grieken. Zij beschuldigden de Grieken ervan zich niet aan de afspraken te houden en te weinig bereidwilligheid te tonen om alsnog tot extra maatregelen te komen. De Grieken zijn bezuinigingsmoe en spelen hoog spel in de hoop meer concessies te krijgen. Kennelijk denken zij dat de rest van Europa meer te verliezen heeft. Die inschatting zou wel eens correct kunnen zijn!
  • De Italiaanse regering komt, onder druk van onder meer Lega Nord en de vakbonden, deels terug op haar voornemen zwaar te bezuinigen. Juist op een moment dat de ECB de rente op Italiaanse staatsobligaties laag probeert te houden door die op de secundaire markt stevig in te kopen. Met een record bedrag aan staatsobligaties die Italië nog deze maand aan de man moet brengen( € 76,6 miljard), wordt ook hier zwaar gepokerd!
  • De directeur van IMF, Christine Lagarde, heeft haar waarschuwing dat de Europese banken met spoed extra kapitaal nodig hebben, desnoods met hulp van de overheid, nog eens bekrachtigd in een interview dit weekend met Der Spiegel. Als voornaamste reden voert zij aan, dat het vertrouwen in het bankwezen beschadigd is en dat de verslechterende economische omstandigheden dat nog eens verder ondermijnen. Bovendien vindt zij dat er in plaats van verdere bezuinigingen, meer stimuleringsmaatregelen genomen dienen te worden. Het schuldenprobleem dus oplossen door meer schulden te maken.
  • De Federal Housing Finance Agency (FHFA) sleept namens de 2 Amerikaanse hypotheekgiganten Freddy Mack en Fannie May, in totaal 17 financiële instellingen voor de rechter wegens verkoop van ondeugdelijke financiële producten aan beide firma's. De totale claim bedraagt $ 196 miljard en er zitten ook diverse Europese banken onder de beklaagden.
  • Zowel de bondspresident Christian Wulff als de directeur van de Bundesbank, Jens Weidmann, hebben beiden zware bedenkingen geuit tegen de aankopen van staatsobligaties door de ECB en betwijfelen openlijk de rechtmatigheid ervan en wijzen op het gebrek aan democratisch gehalte.

    • De mix van recente gebeurtenissen, afbrokkelende solidariteit, vragen over de rechtmatigheid van de steunmaatregelen tegen een achtergrond van een stagnerende Duitse economie zijn van dien aard, dat politici zich niet meer kunnen verschuilen en nu knopen moeten doorhakken. Zij hebben 3 opties:

    1. Gewoon doorgaan met de steunmaatregelen in de wetenschap dat die uitgebreid zullen moeten worden vanwege steeds grotere weerstand tegen de verplichte bezuinigingen. Veel zal afhangen of hiervoor nog voldoende politieke steun is in de diverse parlementen.
    2. Griekenland uit de EU zetten en zich voorbereiden op de redding van een aantal financiële instellingen, die door het dan onvermijdelijke faillissement van Griekenland net over de rand geduwd zullen worden. Twee jaar geleden had dat zonder al te grote consequenties uitgevoerd kunnen worden. Nu staat iedereen er slechter voor en is besmettingsgevaar richting Spanje en Italië zeer reëel.
    3. Duitsland en onder meer Nederland stappen uit de EU. Het gonst van de geruchten hierover. De achterblijvers blijven dan zitten met een euro die ten minste 30% in waarde zal dalen, waardoor hun schulden deels uitgehold zullen worden en hun export gestimuleerd wordt. De vertrekkers zijn dan verlost van de steeds verder uit de hand lopende reddingsoperaties. Wel zal de nieuwe G€URO van de vertrekkers in waarde stijgen met nadelige gevolgen voor de export. Bovendien zullen in deze variant reddingsoperaties van banken in ieder geval onontkoombaar zijn en heftiger.

    Voorbereidingen voor alle drie de varianten zouden in volle gang zijn. Welke variant ook gekozen wordt, de consequenties zijn in alle gevallen onplezierig.

    De Spaanse regering schijnt er in ieder geval een les uit getrokken te hebben. In overleg met de oppositie (!) is een aanpassing van hun grondwet doorgevoerd, waarbij begrotingstekorten groter dan 0,3% in de toekomst simpelweg verboden zullen zijn.

    Zij realiseren zich kennelijk dat men politici niet op de winkel kan laten passen. Als het feest in volle gang is wil niemand op de rem trappen. Als het al te laat is, prevaleren de zorgen om herverkiezing boven het nemen van adequate (pijnlijke) maatregelen. Gebrek aan daadkracht heeft de crisis onnodig verergerd.

 
Categorie Financieel Advies