Slechts weinigen hadden zich 6 maanden geleden kunnen indenken, dat de vraag over een eventueel Grieks faillissement überhaupt gesteld had kunnen worden. Griekenland heeft weliswaar een enorm rijke geschiedenis en prachtig cultureel erfgoed, maar economisch telt het niet echt mee.

De Griekse economie maakt nog geen 2% van de totale Europese economie uit en hoe is het dan in godsnaam mogelijk, dat een Grieks schuldenprobleem het hele Europese avontuur op de tocht dreigt te zetten?

Het antwoord is, behalve voor de cynici onder ons, onthutsend. Complete onderschatting van de aard en omvang van het probleem door Europese bewindvoerders en politici en totale overschatting van de ter beschikking staande middelen.

Arrogantie en trots zijn slechte raadgevers en politici zijn voor dat soort eigenschappen verre van immuun. Niet gehinderd door diepgaande kennis op macro-economisch terrein en in het bijzonder over de verlammende werking van hoge schulden, is veel te lang getreuzeld.

Een jaar geleden stonden banken en overheden er veel beter voor en waren hoogstwaarschijnlijk in staat geweest het faillissement van Griekenland en eventuele neveneffecten daarvan op te vangen.

Inmiddels hebben diverse reddingsoperaties en steeds weer tegenvallende begrotingen de Grieken met alsmaar méér schuld opgezadeld. De zoveelste schatting van de verhouding schuld versus BBP laat zien dat die in 2013 186% zal zijn. ( nog geen 6 maanden geleden was dat 149% ! )

De markten hebben het vertrouwen in Griekenland volledig verloren en dappere beleggers kunnen nu op een éénjarige staatslening 185% rente ontvangen!

De laatste begrotingscijfers zijn zelfs zo slecht, dat hulp aan Griekenland weleens het gehele reddingsfonds zou kunnen opslokken. Dat zou Europa dan zonder buffer tegen andere tegenvallers laten.

Deze ontnuchterende informatie is eindelijk doorgedrongen tot de ijverig in Brussel vergaderende politici en heeft de stemming danig bedorven. Het geschreeuw zou tot ver buiten de vergaderzaal te horen zijn geweest. De Belgische minister van Financiën Didier Reynders is zelfs eerder vertrokken en liet zich ontvallen dat de hele vergadering nutteloos was.( zie hier voor de mate van Europese verstrengeling)

De "redding" van Griekenland zou de volgende problemen met zich meebrengen:

  • Het Europese reddingsfonds raakt in een snel tempo leeg.
  • De banken zullen een fors verlies moeten nemen op hun Griekse staatsobligaties ( >50% ) en hebben daardoor vers kapitaal nodig, de schattingen over de omvang daarvan lopen sterk uiteen. Er zou tussen de € 400 en € 1000 miljard nodig zijn. Gisteravond is echter besloten dat banken slechts € 108 miljard hoeven te vinden! Wederom een staaltje van ontkenning zonder weerga.
  • Herfinanciering van de Franse banken zou Frankrijk weleens haar AAA-rating kunnen kosten. De blamage en economische consequenties daarvan zorgden tijdens de vergadering al voor de bijna hysterische uitlatingen van de Franse president Sarkozy.
  • Het precedent dat de redding zou scheppen leidt volgens velen bijna zeker tot de roep van andere zwakke landen zoals Ierland, Portugal, Italië en Spanje om eenzelfde behandeling ( cq >50% afboeking van schulden ). De truc is simpel: net als bij Griekenland lopen de begrotingstekorten plotseling weer sterk op en komen er allerlei skeletten uit de kast. Gevolg hiervan is dat het vertrouwen van beleggers instort en de rente weer begint op te lopen en voilá de volgende redding is onontkoombaar.

De oeroude wijsheid, dat men een probleem heeft als men € 10.000 aan de bank verschuldigd is, maar dat bij een schuld van € 1.000.000,- de bank een probleem heeft, speelt hier ook.

De sterkere landen moeten zich nu toch beseffen dat elke hulp die zij de zwakkere landen geven, hun eigen positie verzwakt. Wordt deze weg ingeslagen, dan leidt dat bijna automatisch tot langdurige fiscale overdrachten van rijk naar arm.

Hoe kan dan nog begrotingsdiscipline worden afgedwongen?

Fiscale overdrachten kunnen dan ook niet plaatsvinden zonder dat wat gedaan wordt aan de economische scheefgroei binnen Europa. Daarvoor is onder meer nodig dat de sterkere landen de teugels wat laten vieren (zoals in de VS) en meer gaan consumeren. Ga dat maar eens uitleggen aan de Duitsers, Finnen en Nederlanders.

Men begrijpt nu waarom de vergadering gisteravond zo turbulent was.
De volgende twitter mededeling van Jan Cees de Jager is dus de moeder van alle understatements: "Nu onderweg van Brussel naar huis na twee zware dagen aan de onderhandelingstafel. Wel weer een stuk opgeschoten maar zijn er nog niet."

De bedoeling van het Europese avontuur was, dat alle landen zich aan elkaar zouden optrekken. Zo zeker is dat nu niet meer.

 
Categorie Financieel Advies