Recente ontwikkelingen op de kapitaalmarkt vergroten sluipenderwijs de aansprakelijkheid van landen als Duitsland en Nederland voor schulden van zwakkere landen!

Eurotop
Gedurende de laatste eurotop der eurotoppen werd besloten de reddingsfondsen verder uit te breiden, omdat grote landen als Italië en Spanje in toenemende mate problemen ondervonden bij het financieren van hun schulden.

Daarbij is echter expliciet afgesproken, dat hulp alleen verstrekt zou worden onder voorwaarde van het invoeren van extra bezuinigingsmaatregelen, hervormingen op het gebied van arbeidsrelaties en strikte controle door Brussel.

De rol van de ECB
Dit zou een eind moeten maken aan de voortdurende interventies door de Europese Centrale Bank (ECB), die door het opkopen van staatsobligaties van zwakke landen probeert de rente daarvan laag te houden.

Zou de ECB daarmee gewoon doorgaan, dan zou elke aanmoediging tot de genoemde noodzakelijke maatregelen weg komen te vallen en zou gelijktijdig het betalingsrisico van de zwakke landen indirect op het bord van de sterkere landen terechtkomen.

Ondanks de strikte afspraken hierover gebeurt het echter via de achterdeur toch;

  • De ECB heeft een kredietfaciliteit in het leven geroepen voor banken die moeilijk op de kapitaalmarkt aan geld kunnen komen. Die banken moeten echter wel onderpand geven in ruil voor krediet. Italiaanse banken schijnen nu zelfs geen geschikt onderpand meer te hebben.

    Om dit op te lossen verkoopt de Italiaanse staat hen verse staatsobligaties, die deze banken vervolgens weer gebruiken als onderpand bij de ECB. Zo is alleen al vorige week voor meer dan € 40 miljard krediet verleend door de ECB, die daarmee indirect Italië overeind houdt.

  • In een andere poging om aan geld te komen, die nóg veel desperater is, verkopen diezelfde banken verzekeringen tegen wanbetaling (CDS,s oftewel credit default swaps). Tegen een relatief lage premie worden zo enorme risico's afgedekt.

    Begin 2011 werd de totale wereldwijde verzekerde schuld nog op $ 600 biljoen geschat. Daar is in het eerste halfjaar al $ 100 biljoen bijgekomen! Banken lijken steeds meer op casinospelers die na verlies hun inzetten verdubbelen. Mocht bijvoorbeeld Griekenland of Portugal failliet gaan of zelfs maar een grote bank, dan verliezen die verzekeraars meer dan zij ooit kunnen betalen en dus óók de overheid die hen dekt.

Ongebreidelde kredietverstrekking
Ondertussen gaat de ECB gewoon door met het verstrekken van kredieten aan iedere bank die zich aan het loket meldt met iets dat op onderpand lijkt. Zonder deze faciliteit zouden behalve de Italiaanse banken, ook banken uit onder meer Portugal, Spanje en zelfs Frankrijk reeds ter ziele zijn gegaan.

Gevolg is dat de balans van de ECB nu sterk begint te lijken op die van de Amerikaanse Centrale Bank (FED).
Dit jaar heeft de ECB er circa € 500 miljard aan vorderingen bijgekregen. Mocht er iets misgaan, dan komt de rekening daarvan te liggen bij landen waar nog wat te halen valt.

Gebrek aan vertrouwen
Logischerwijs dragen al dit soort machinaties niets bij aan het vertrouwen in het financiële stelsel. Bewijs hiervoor werd nog afgelopen week geleverd door de met gejuich begroette nieuwe financieringsregeling van de ECB. In totaal werd aan Europese banken € 489 miljard aan leningen verstrekt tegen 1% rente . Het overgrote deel hiervan werd echter meteen weer gestald bij de ECB zelf tegen een vergoeding van slechts 0,25%!!

Banken zijn dus kennelijk zo bang voor een verdieping van de crisis, dat zij 0,75% verlies accepteren om hun geld veilig te laten beheren door de ECB. Daarmee is ook de hoop de grond in geboord dat banken het geld zouden gebruiken voor kredietverlening aan het bedrijfsleven en consumenten.

Ondertussen wordt op ondemocratische en slinkse wijze het betalingsrisico verlegd naar belastingbetalers van de nog solvabele landen.

Geen keus meer
Mario Draghi laat de balans van de ECB zodanig opzwellen dat landen als Duitsland en Nederland uiteindelijk niet meer de keus hebben om andere landen al dan niet te steunen. Hoe de beslissing ook zou uitvallen, de rekening zal in beide gevallen enorm hoog zijn.

Nu de spanningen alweer beginnen op te lopen, getuige de rente van 7,02% op 10-jarige Italiaanse staatsobligaties, zal uiteindelijk de enig overgebleven reddingsmaatregel aangewend moeten worden; monetaire verruiming c.q. geld printen.

Daarmee zal Draghi op één lijn komen te liggen met Ben Bernanke van de FED en Mervin King van de BoE. Daarmee wordt natuurlijk niets opgelost, alleen wat tijd gewonnen. Wie dan leeft, wie dan zorgt.

 
Categorie Financieel Advies