Door de monetaire anarchie die de laatste jaren door centrale banken wereldwijd is losgelaten op de financiële markten, gelden de normale beleggingswijsheden al lang niet meer.

De bellenblazers

Was de internetzeepbel nog het gevolg van een hype in een oververhitte economie, die de FED (Amerikaanse Centrale Bank)veel te laat met renteverhogingen trachtte te bestrijden, de daarop volgende huizenbubbel was dat echter niet. Die komt volledig voor rekening van de politiek en de extreem lage rente die door Alan Greenspan ter bestrijding van de recessie van 2002/2003 was vastgesteld.

Toen tot bijna ieders verbazing in 2007 huizenprijzen niet verder stegen, maar zelfs in snel tempo begonnen te dalen, verdween daarmee gelijktijdig ook een groot deel van het onderpand van de banken. De vertrouwenscrisis die daarop volgde, maakte pijnlijk duidelijk dat banken hun hand zwaar overspeeld hadden.

Met de crisis van 2008/2009 kwam dan ook een eind aan 70 jaar kredietexpansie.

De nieuwe voorzitter van de FED Ben Bernanke probeert sindsdien uit alle macht dit proces te keren door massaal geld te printen om zo enorme begrotingstekorten van de overheid en onder water staande banken te financieren.

Met het aanstellen van Mario Draghi als president van de ECB, is Europa ook dit pad ingeslagen.

Via de LTRO, oftewel Long Term Refinancing Operation, wordt het naar kredieten snakkende bankwezen voor 3 jaar van geld voorzien tegen slechts 1% rente. Bovendien maakt de ECB het de banken voor wat betreft het onderpand niet al te moeilijk.

Middel erger dan de kwaal?
Wederom wordt zodoende de prijs van kapitaal kunstmatig veel te laag gehouden. Daarmee gebruikt men de oorzaak van de crisis nu als middel om diezelfde crisis op te lossen!

Vooralsnog lijkt het optisch allemaal zeer goed uit te pakken. Banken gebruiken het goedkope krediet voor een groot deel om staatsleningen van hun thuislanden op te kopen, waardoor de rente daar voorlopig sterk gedrukt wordt.

Aandelenmarkten denken vervolgens dat het vertrouwen blijvend hersteld is en dat niets economische groei meer in de weg kan staan.

Al die goedkope liquiditeit zorgt er dus voor dat de prijzen van aandelen, obligaties en grondstoffen weer sterk stijgen. Daarmee wordt fictieve welvaart gecreëerd, die niet het gevolg is van hogere productiviteit, arbeidsinzet en innovatie. ( zie voor een leuke uitleg: Economic Lesson 2)

Hoop doet leven
De financiële markten bevinden zich nu in de hoop-fase, waarbij ervan uitgegaan wordt dat herstel in de VS blijvend is, dat de bewuste afkoeling van de Chinese economie niet uit de hand loopt en dat het failliet van Griekenland definitief vermeden is.

Terwijl deze discussie over het halfvolle of halflege glas nog gaande is, moet de serieuze spaarder in dit onoverzichtelijke beleggingsklimaat proberen nog een beetje rendement te maken tegen aanvaardbare risico's.

In dit verband is het investeringsbeleid van Ford interessant. Ford heeft besloten dat het glas eenvoudigweg te groot is en heeft het roer radicaal omgegooid.

Ford zit op een onvoorstelbare berg cash ($ 15 miljard) en durft hiermee voorlopig geen zakelijke investeringen, zoals in nieuwe fabrieken en personeel, te doen. In plaats daarvan wordt 80% van dit geld nu in obligaties gestopt en de rest voornamelijk in grond. Datzelfde geldt voor de investeringen van hun pensioenfonds. Ter vergelijking: in 2006 zat het fonds nog voor 70% in aandelen.

De laatste bubbel?
Net zoals zovele andere beleggers die de aandelenmarkt nu veel te riskant vinden, wordt Ford als het ware de obligatiemarkt ingeduwd. Daarmee wordt volgens de grootste investeerder in obligaties, Bill Gross, de prijs van die obligaties veel teveel opgedreven en is er weer een nieuwe bubbel ontstaan.

Hoe moeilijk het is om in dit kunstmatige investeringsklimaat geld te verdienen, bewijzen de professionele hedgefunds. Voor hen was 2011 een absoluut rampjaar en ook in dit jaar is tot dusverre maar 10% van hen in staat geweest de index te verslaan!

Alles dan maar onder de matras?
Gezien de vele onzekerheden en het afnemend nut van geld drukken adviseren voorzichtige fondsbeheerders, ondanks de hoge prijzen, de volgende beleggingsmix:

  • Obligaties van sterke multinationals aangezien die vaak een betere rating hebben dan een flink aantal soevereine staten.
  • Aandelen van diezelfde multinationals met uitzondering van de financiële sector.
  • Goud als verzekering tegen calamiteiten.
  • Braak liggende grond als lange termijn investering.
  • Huurpanden.(in Nederland liggen prijzen daarvan volgens velen zeker nog op een te hoog niveau)
  • Contant geld bij een betrouwbare bank om te kunnen profiteren van een sterke neerwaartse marktcorrectie.

Heeft iemand misschien nog andere suggesties?

(Google auteur)

 
Categorie Financieel Advies