Arbeidsmarkt smeekt om meer flexibiliteit
Nederland is in beweging….nee Nederland is op drift geraakt en weet niet waar het economisch uitkomt. De EU wankelt en dreigt zich te splitsen in twee helften: het zuiden en het noorden. De arbeidsmarkt staat onder zware druk.
Aanpassingen zijn onontkoombaar
Op microniveau lijkt de wereld ook anders te worden voor de mensen; de ”oude ”orde komt te vervallen en de ”nieuwe”orde dient zich nog niet aan. De arbeidsmarkt is voor vele ouderen nog een ondoordringbare vesting en de tijd dringt….met name voor de oudere(45+)werkzoekenden. De overheid is te weinig maatgevend en moet een derde van haar ambtenaren zelf eerst zien kwijt te raken.
Tegen dit scenario dienen wij allemaal maar een antwoord te bedenken en een ”modus vivendi” te ontwikkelen. De Nederlander is teveel gehecht geraakt aan de welvaart om hierop snel te kunnen reageren. De gifbeker moet nog verder worden leeg gedronken en het duurt nog wel een tijdje voordat er zich een nieuw evenwicht aftekent tegen de horizon. Een nieuwe realiteit heeft zich aangediend.
Andere aanpak is gewenst
De nieuwsberichten laten er geen onduidelijkheid over bestaan: de bijstandstrekkers zijn te lui om te werken. De multi-culti samenleving is nog nooit zo ver gevorderd als in de uitoefening van lagere banen in de Nederlandse arbeidsmarkt; overal hoor je vreemde talen spreken in de kassen, in de grond(bouw), in fabrieken. En dat met bijna 700.000 werklozen in Nederland zelf….triest en verwrongen situatie.
Wat kan je hier nu echt aan doen? Moeten we accepteren, dat er een grote groep mensen nooit meer gaan/kunnen/willen (doorhalen wat niet van toepassing is) werken? Dat nooit !
Het antwoord ligt in de (eeuwenoude)”stick and carrot” methode ,dat zoveel inhoudt dat de individuele werkloze dichter op de huid moet worden gezeten en dus ook individueel opties krijgt aangereikt. Als deze persoon besluit hierop niet in te gaan en er geen steekhoudende argumenten worden aangedragen dan volgt sanctiebeleid ,dat uiteindelijk ertoe moet leiden dat diegene alles kan verspelen. Geen sociale begripvolle benadering meer maar de ”stick” is het laatste (red)middel.
Wow, dat zou wat zijn in Nederland…een welhaast totalitaire aanpak dat niets aan onduidelijkheid overlaat. Wel simpel en transparant en -denk ik- nuttig. Wel onder een voorwaarde: iedereen dient ”weer” een eigen werkcoach te krijgen,die hem/haar echt op de huid zit. Ongemakkelijk als je er niet positief in staat maar weldadig als je ervoor wilt gaan maar niet weet HOE.
Eigen inbreng
Ook in de media gelezen: ”laksheid mede oorzaak slechte arbeidsmarktkansen”. Dat liegt er niet om en is volgens mij ook een waarheid als een koe. Je hebt spreekwoordelijke Jan Salie geest, VOC mentaliteit en Jan Boeren Fluitjes methode….allen slaan op wel of niet serieus werk maken van jouw ambities en verlangens.
Deze tijd is ernaar om jezelf niet teveel risico te laten lopen; maar bij werkloosheid of burn out is beweging de enige uitweg uit die donkere tunnel van isolement en zelfmedelijden…en verwijten aan het adres van anderen. Want het ligt nooit bij jezelf. Dat kost moeite maar je krijgt er ook weer wat voor terug, namelijk erkenning en waardering van je omgeving. En als het meezit zelfs een nieuwe loopbaan. Wees niet te kritisch maar zie het zo: nu sta je op het ”perron, waarlangs de trein van BV Nederland langsrijdt” maar spring op een wagon en rij mee met die trein. Dan moet je maar lopen van wagon tot wagon totdat jij jouw goede omgeving hebt gevonden. Geeft jezelf weer moed en inspiratie.
”duurzame inzetbaarheid ”krijgt weer een nieuwe glans op JOUW blazoen ….en doet de opgelopen deuken en butsen minder opvallen!
Conclusie
Niet alleen de concurrentie binnen de Europese Gemeenschap zorgt voor druk op de arbeidsmarkt, maar de globalisering houdt in dat wij zelfs moeten concurreren tegen veel ambitieuzer en flexibeler ingestelde Chinezen en Brazilianen. Iedereen van regering tot en met wijzelf zal er de focus op moeten vestigen, dat we ook harder moeten werken en vaker genoegen moeten nemen met ”lagere” functies. Dat vergt een behoorlijke dosis realiteitszin, maar ook een stevige mentaliteitsverandering.
Dat tekent zich dan ook al af. In coaching en jobsearch voor (ander)werkzoekenden komt in mijn praktijk steeds meer oog voor het buitenland en wordt steeds vaker de vergelijking met ”stilstand is achteruitgang” gemaakt….
Geboren uit een Indische moeder en een Hollandse vader weet ik als geen ander hoe je jezelf dient aan te passen aan veranderende situaties
Reeds 25 jaar een coach/connector voor managers, die niet gewend zijn te netwerken naar ander werk; dat is mijn passie en dankzij mijn 25 jarig netwerk kan ik hen uitkomst bieden: een baan of interimpositie.
Flexibiliteit prima, zeker, maar de schrijver van dit artikel generaliseert wel erg gemakkelijk. Niet iedere werkloze of bijstandtrekker is onflexibel of lui, en niet elke 45+ 'er (of zelfs jonger) weigert zijn luxe op te geven voor een baan. Wat te denken van zzp'ers die heel flexibel zijn en tot veel bereid zijn, alle premies moeten betalen maar er zowat niets voor terugkrijgen van de overheid. Werkgevers en de overheid mogen ook flexibeler zijn. Zij blijven maar steeds denken volgens dezelfde patronen, getuige weer dit artikel.
We komen uit de goede tijden, we hebben salarissen die vaak te hoog liggen tov de functie die uitgevoerd moest worden. Veel mensen die ontslagen zijn, zijn beter af om niet te gaan werken omdat ze er dan wel op,achteruit gaan, en daar gaat het fout! Ze willen niet minder verdienen dan gewend of minder werk doen dan in het verleden. Ik denk dat alle werkgevers in principe liever NL-werknemers hebben dan buitenlandse, maar op dit moment zijn de voordelen van buitenlandse inleenkrachten vele malen groter. En dit door het zelf gecreeerde systeem. De werknemersorganisaties hebben met hun zekerheidconstructies voor werknemers bereikt dat werkgevers zo in mogelijk dienstverbanden aanbieden. De omgekeerde wereld, en ze beseffen het niet eens. Ze willen het zelfs nog onaantrekkelijker maken voor werkgevers...... Dit is niet goed voor de instroom van jongeren! En werklozen niet te vergeten....
Arbeidsmarkt smeekt vooral om minder regels en lagere kosten. Zo deed onlangs een MKB-er met veertig werknemers (veel 50-plussers) zijn beklag. Drie werknemers zijn al ruim een half jaar ziek. Het bedrijf is verplicht dit nog minimaal 1,5 jaar voort te zetten. Daarnaast wordt de werkgever geplaagd met extra werk werk en kosten voor re-integratie plannen van diverse ARBO diensten. Daarbij wordt door het UWV alles gecontroleerd. In het verleden kwam de zieke werknemer onder begeleiding van het UWV. Waarom nu die dubbele bureaucratie? Kort ziekteverzuim (stel vier weken) kan de ondernemer zelf afhandel. Na die tijd zou het UWV het risico moeten overnemen. Want dit soort kosten zijn niet op te brengen door MKB bedrijven.
Er wordt veel geroepen en daar zitten ook ware beweringen tussen. Maar ik zie liever een opsomming van het geheel. Hoe steekt de vork in de steel? Dat is veel meer dan alleen flexibel zijn. Ik, als werkeloze, merk dat in gesprekken aan de andere kant van de tafel iemand zit die vast zit. Vast zit in oude gedachten en gewoonten. En op die manier wordt je beoordeeld. Dus ik kan heel flexibel zijn, innovatief, creatief, communicatief, en gemotiveerd. Maar dan zul je de manier waarop je mensen aan wilt nemen moeten veranderen. Ik hoop dat er HR mensen komen met visie. Visie die aansluit bij de flexibiliteit die we allemaal wel willen. Flexibel betekent niet onzeker voor mij. Het betekent vooral betrokken zijn, betrokken worden, samenwerken, elkaar beter maken, werken vanuit een visie. Uit ervaring kan ik zeggen dat het daar behoorlijk aan mankeert in Nederland. Lekker door hobbelen op de veilige oude weg. Dus arbeidsmarkt veranderen. Begin eens met al die bedrijven die zelf vastzitten. Ouderwets, hiërarchisch, en zonder visie. En dat al tientallen jaren lang omdat het toch goed ging!Nu in de crisis veranderen. Er zijn vast mensen die niet willen werken. Ik kan het me bijna voorstellen. Je zal maar een aantal kenmerken hebben die niet in welk straatje dan ook passen. Dan vergaat je de lol van solliciteren wel. Ik heb dat niet, maar begrijp hoe de wereld in elkaar zit. Dus volledige verhaal waarin elk onderdeel van die arbeidsmarkt eens goed onder de loep wordt genomen. Want alleen maar wijzen naar die werkzoekende die niet wil of geen motivatie heeft is volledig de plank mis slaan!