Alle ogen zijn op dit moment gericht op het Griekse drama dat momenteel in het Europese theater wordt opgevoerd.
De internationale pers verzamelt zich nog steeds gretig op de stoepen van het theater in de hoop een glimp op te vangen van de deelnemers aan dit spektakelstuk.

Net als de wat verveelde toeschouwers, hopen zij op een verspreking van één van de acteurs, waardoor het schouwspel een onverwachte wending zou kunnen krijgen.

Er wordt vooral gelet op de hoofdrolspelers, Sarkozy, Merkel en een nieuwe ster, al zij het voor een bijrolletje, de Griek Venizelos. Het moge dan waar zijn dat deze laatste qua rol niet veel heeft in te brengen, zijn imposante postuur overtreft in ieder geval zelfs dat van zijn Hollandse tegenspeler Kees Jan.

Veel interessanter echter is het gevecht dat zich achter de coulissen afspeelt. Daar proberen de financiers van dit mislukte theaterstuk elkaar op te zadelen met de alsmaar oplopende verliezen.

Het onderlinge wantrouwen begint inmiddels zo hoog op te lopen, dat zij onderling niet meer aan elkaar willen lenen. Dat doet sterk denken aan het Lehman fiasco uit 2008. Daar zijn kennelijk toch te weinig lessen uit getrokken.

De slechte uitvoering van het Griekse drama schijnt besmettelijk te zijn, want nu begint theatergroep Berlusconi uit Italië en zustergroep Zapatero uit Spanje ook moeilijkheden te ondervinden bij het vinden van een adequate financiering voor hun respectievelijke drama's.

De schulden van beide groepen rijzen steeds verder de pan uit, waardoor nieuwe leningen alsmaar duurder worden. De rente op die leningen is op dit moment zelfs bijna het dubbele van de rente op vergelijkbare leningen aan Duitse en Nederlandse collega's.

Bovendien zijn zij aangewezen op buitenlandse financiers, aangezien locale bronnen compleet zijn opgedroogd. De Engelse banken, Barclays en Standered Charters, zijn daarvoor echter niet meer beschikbaar, aangezien die zich inmiddels voor een groot deel hebben teruggetrokken uit de Europese theaterbusiness.
De ECB begint weer in toenemende mate te fungeren als laatste reddingsboei.

Een factor, die meespeelt bij de precaire financiële posities waarin de Italiaanse en Spaanse groepen zich bevinden, is het fenomeen van teruglopende bezoekersaantallen, veroorzaakt door de hoge werkloosheid. Deze hardnekkige werkloosheid is ook verantwoordelijk voor de vele wanbetalers in Spanje, die met 6,35% nu op het niveau zitten van 1995.

Ook kunnen zij niet meer rekenen op subsidies van locale overheden, aangezien die zelf te kampen hebben met betalingsachterstanden, die teruggaan tot begin jaren 90.

Bijna alle gemeentes in Spanje hebben, ondanks de economische boom, nooit premies werknemersverzekeringen aan de desbetreffende fondsen afgedragen.
Die schulden worden echter niet geconsolideerd in de schuldenpositie van de centrale overheid in Madrid.

Het zal niet lang duren voordat de journalisten, die zich nu nog vergapen aan de Griekse tragedie, hun aandacht gaan verleggen naar deze deels nog verhulde problematiek. De financiële markten en zelfs de kredietbeoordelaars zijn zich in ieder geval al wel bewust van het naderend onheil.

Op het moment dat de deuren van het theater definitief dicht gaan voor de Griekse acteurs wegens gebrek aan fondsen, zit het spel pas echt op de wagen.

 
Categorie Financieel Advies