Topeconoom Jeremy Rifkin verwacht, dat bij ongewijzigd beleid, de mensheid binnen maximaal 100 jaar daadwerkelijk met uitsterven bedreigd zal worden.

Het gevaar van dit soort krachtige uitspraken is, dat mensen sterk geneigd zijn zich onmiddellijk af te sluiten, omdat de enormiteit ervan het bevattingsvermogen eenvoudigweg te boven gaat.

Voordat men Jeremy Rifkin echter direct in de categorie "sensatie zoekende doemprofeten" stopt, dient men zich te bedenken dat vooral Europese leiders als Sarkozy, Merkel en Zapatero regelmatig beroep doen op zijn diensten als adviseur inzake economie, energie en klimaatbeheersing. (Cynici onder u zullen dat uiteraard nog steeds niet als een aanbeveling zien.)

Drie crisissen
In een interview, dat te volgen is op YouTube met Nederlandse ondertiteling, licht Rifkin zijn boute uitspraak uitvoerig toe.
In het kort komt het er volgens hem op neer, dat 3 elkaar voedende crisissen zich onverbiddelijk aan de mensheid opdringen en haar tot ingrijpende maatregelen dwingen.

  • In de eerste plaats is er sprake van een financiële crisis, die volgens hem ontstaan is toen in 2008 de record hoge olieprijs van $147 per vat de economie zo'n schok toebracht, dat daardoor de zwakheden van een op schulden gebouwd kaartenhuis aan het licht werden gebracht.

    Gevolg was dat men niet alleen ging twijfelen aan de solventie van banken, maar zelfs aan die van soevereine staten. De laatste ontwikkelingen zijn niet erg bemoedigend en duiden eerder op verslechtering van de situatie dan op een oplossing van het probleem.( zie onder meer het blog van 28 juni j.l.)

  • In de tweede plaats is er sprake van een energiecrisis als gevolg van piekolie, dwz de productie van olie kan amper meer opgevoerd worden, terwijl de vraag maar blijft toenemen. Gevolg is dat de olieprijs blijft stijgen tot het punt dat hoge prijzen de groei en dus de vraag weer terugdringen.

    Het westen heeft met behulp van goedkope energie in de vorige eeuw een welvaartsstaat weten op te bouwen, die nu sterk onder druk is komen te staan. Rifkin gaat zover door te stellen dat de economie nu aan het infuus ligt en niet meer kan rekenen op de onder zware schulden bezwijkende consument. De tweede industriële revolutie loopt op zijn laatste benen!

  • In de derde plaats krijgt de wereld te maken met problemen in de voedselvoorziening. Het opwarmen van de aarde brengt drastische veranderingen in lokale klimatologische omstandigheden met zich mee, die de agrarische productie nadelig beïnvloeden.
    Het blijkt dat elke keer de voorspellingen over klimaatverandering te optimistisch zijn geweest en en veel sneller dan gedacht door de feiten achterhaald worden.

    Smeltende gletsjers en toendra's zou een probleem voor de volgende eeuw zijn. Dat proces heeft zich nu al in werking gezet, met als gevolg dat steeds meer CO2 vrijkomt en de gemiddelde temperatuur weer sneller stijgt dan gedacht.

    Dr James Hansen, hoofdwetenschapper voor NASA, spreekt zelfs over temperatuurstijgingen van wel zes graden voor het eind van deze eeuw, hetgeen zonder meer het einde van de menselijke beschaving zou betekenen.

    De agrarische sector moet de komende jaren dus het hoofd zien te bieden aan enerzijds de schadelijke effecten van de opwarming van de aarde en anderzijds het wegvallen van de voor het oogsten en de bemesting onmisbare olie.

Globale aanpak is noodzakelijk
Al deze narigheid overziend, brengt Rifkin ertoe te concluderen dat het hoog tijd is voor een globale aanpak om te elfder ure de mensheid nog te behoeden voor de welhaast onvermijdelijke ondergang.

Die aanpak zou gedragen moeten worden door de derde industriële revolutie. Die ontstaat, wanneer de informatietechnologie van de laatste 15 jaar, die de vrije distributie van data via het internet mogelijk heeft gemaakt, aangewend wordt voor de distributie van energie.

Daarmee wordt gedoeld op alternatieve (zachte) energie in plaats van de harde energie opgewekt uit kolen, aardolie en gas en uranium.
Die zachte duurzame energie uit zonnecellen, wind, getijde, bio-afval, hydro ect. zou dan vervolgens op de meest efficiënte manier opgeslagen en gedistribueerd kunnen worden met behulp van dezelfde technieken, die men voor het internet gebruikt. Hierdoor kunnen overschotten en tekorten op een slimme manier uitgebalanceerd worden over grote gebieden.

Gebouwen als energie-opwekkers
Essentieel onderdeel van deze aanpak is de neutralisering van de grootste bron van CO2 uitstoot. Gebouwen zijn volgens Ripkin verantwoordelijk voor 1/3 van die uitstoot. Door gebouwen massaal te converteren tot energie-opwekkers middels zonnepanelen, windturbines e.d. worden zij een zeer belangrijk deel van de oplossing.

Voorwaarde voor het welslagen van de plannen is wel, dat overtollige energie niet verloren gaat, maar tijdelijk opgeslagen kan worden. De huidige opslagtechnieken zullen massaal toegepast moeten worden om een eind te maken aan de onbetrouwbaarheid van alternatieve stroomopwekking.

Zijn voorstel tot redding van de mensheid rust dus op 4 pilaren:

  1. duurzame alternatieve energie
  2. conversie van gebouwen tot stroomopwekkers
  3. de opslag van energie middels waterstofgas
  4. distributie van energie via een intelligent netwerk

Het Europese Parlement heeft in 2007 deze "Derde Revolutie" formeel ondersteund en er zijn diverse projecten gestart. Gezien de urgentie zou een energiekere aanpak zeker gewenst zijn, mede in het licht van een zieltogende bouwsector. ( zie: Trends in de vastgoedsector)

Het lijkt een "no-brainer" om werkgelegenheid te stimuleren en tegelijkertijd een constructieve bijdrage te leveren aan de oplossing van het globale opwarmingsprobleem.

(Google auteur)

 
Categorie Financieel Advies