Internationale gegevensuitwisseling heeft in 2015 nooit hoger op de politieke en maatschappelijke agenda gestaan. Beleidsmakers zetten in op steeds ruimere maatregelen inzake automatische gegevensuitwisseling. De Belastingdienst krijgt een steeds beter beeld van uw vermogen in binnen- en buitenland. Hierna volgt een overzicht van de belangrijkste recente tendensen.

De binnenlandse informatiestromen zwellen aan

De Nederlandse belastingdienst viel in 2013 in de prijzen (Big Brother awards) vanwege het opvragen van gegevens van mensen die bij parkeerautomaten op kentekens parkeren en voor het opslaan van kentekens die de politie voor de belastingdienst verzamelt. Maar ook de gewone belastingbetaler moet oppassen voor de informatiehonger van de belastingdienst. Wat weet de belastingdienst eigenlijk van u en waar haalt zij haar informatie vandaan?

De buitenlandse informatiestromen zwellen aan

1) VS - FATCA

Nederland ondertekende op 18 december 2013 een FATCA-overeenkomst met de Verenigde Staten (VS). Hierdoor rapporteren de Nederlandse financiële instellingen sinds 1 juli 2014 aan de Nederlandse belastingdienst over de tegoeden die ze aanhouden voor rekening van hun Amerikaanse cliënten. De Nederlandse belastingdienst zal de verkregen gegevens vanaf september 2015 jaarlijks uitwisselen met de Amerikaanse belastingdienst (IRS). Wat weinigen zich echter realiseren is, dat Nederlanders met Amerikaanse roots of een greencard krijgen een naheffing van de IRS.

2) OESO - CRS

De uitwisseling van informatie voor fiscale doeleinden is anno 2015 één van de meest besproken onderwerpen in het internationaal belastingrecht. Internationaal wordt er een stortvloed aan nieuwe fiscale maatregelen voor financiële instellingen afgekondigd. Dit gebeurt onder andere vanuit een bezorgdheid naar meer transparantie en voor het bestrijden van misbruiken. In mijn blog: 'Greencard holders moeten oppassen', werd de FATCA al toegelicht. Maar het sluitstuk in de internationale strijd voor meer transparantie is echter de goedkeuring van de ‘Common Reporting Standard’ (CRS).

3) EU – Europees FATCA

Voor de toepassing van de CRS binnen de EU werd geopteerd om de regels in te voeren via een Europese Richtlijn en meer bepaald via de gewijzigde Bijstandsrichtlijn (Richtlijn 2014/107/EU). Deze wijziging bevat niet alleen de regels voor de uitbreiding van de informatie die uitgewisseld moet worden, maar ook een bijlage met de regels voor deze rapportering en van de toe te passen cliëntidentificatie. Op deze manier gaat de EU verder op het discours van de VS (FATCA) en de OESO (CRS), en zorgt het voor de invoering van een ‘Europese FATCA’.

De Europese Raad keurde op 9 december 2014 Richtlijn 2014/107/EU goed. Deze richtlijn wijzigt de bestaande Bijstandsrichtlijn en vormt een belangrijke stap op het vlak van de automatische gegevensuitwisseling binnen de EU. Aangezien alle informatie die onder de Spaarrichtlijn wordt uitgewisseld toch al onder de gewijzigde Bijstandsrichtlijn zal vallen, kan de Spaarrichtlijn worden ingetrokken.

Tot slot

Ondanks de beschermregels voor de privacy is het duidelijk dat de belastingdienst over steeds meer instrumenten beschikt om informatie over een belastingplichtige te verkrijgen. Een belangrijk aspect in de hele discussie van gegevensuitwisseling is de privacy. Volgens mij heeft zowel de belastingwetgever als de belastingdienst als uitvoerder onvoldoende aandacht (gehad) voor de mogelijke conflicten van de fiscale inlichtingenverplichtingen met de privacyregels. Er zal zich zeker een privacyprobleem voordoen als bijvoorbeeld alle belastingambtenaren zomaar toegang krijgen tot een superdatabank met alle gegevens. Bovendien moet men zich ook de vraag stellen of het bewaren, bewerken en verstrekken van persoonsgegevens niet in strijd kan zijn met de Wet bescherming persoonsgegevens.

 

Verwante publicatie: