In het blog Het IMF waarschuwt voor een nieuwe bankencrisis werd gekeken naar de achtergrond van deze waarschuwing.

De nieuwe bazin van het IMF, Christine Lagarde, kreeg voor deze waarschuwing hevige kritiek te verwerken van de kant van onder meer de Europese Centrale Bank ( ECB ), die stelde dat niemand in deze moeilijke fase zat te wachten op meer onrust.

Beiden hebben inmiddels gelijk gekregen. De afgelopen week heeft de bankencrisis zich nóg verder verdiept! Reden voor in ieder geval Duitsland om een grootschalige reddingsoperatie voor zijn banken voor te bereiden, aldus een artikel van Bloomberg.

Voor diegenen die nog twijfelen aan de ernst van de situatie, is er ook nog dit artikel van de Wall Street Journal, waarin wordt gemeld dat het IMF haar reservefonds ter grootte van $ 508 miljard heeft geheractiveerd. De laatste keer gebeurde dat in april 2010. Ook toen telegrafeerde het IMF dat er iets te gebeuren stond en kort daarop escaleerde de Griekse tragedie.

Volgens het IMF vindt heractivering van het fonds alleen plaats indien "needed to forestall or cope with a threat to the international monetary system" en na een speciaal verzoek van de directeur van het IMF.

Ook nu weer ligt de bron van de meest acute zorgen in het zuiden van Europa. De financiële markten geven al weken aan dat redding van Griekenland steeds onwaarschijnlijker wordt. De Duitse minister van Economische Zaken, spreekt in Die Welt Online al over de mogelijkheid van een "gestuurd" faillissement.
Griekse banken weigeren inmiddels de nieuwe staatsobligaties nog op te kopen. Niet alleen vanwege twijfel over het uitbetaling van rente en aflossing ervan, maar ook vanwege een chronisch geldgebrek. Bange Grieken halen massaal hun bankrekeningen leeg.

Weer een andere graadmeter is de CDS-markt oftewel de markt waar men zich o.a. tegen wanbetaling kan verzekeren. Men kan daar zien dat Griekenland al opgegeven is. De waarschijnlijkheid dat dit land failliet zal gaan wordt op bijna 94% ingeschat. Portugal en Ierland dreigen dezelfde kant op te gaan, terwijl Italië en Spanje nog niet echt in de gevarenzone zitten.
Wel verontrustend is de snelheid waarmee de CDS-premies voor deze beide grote landen oplopen.

De consequenties van het verlies van kredietwaardigheid van deze landen vindt men ook terug in de waardering van banken die hieraan blootgesteld staan. Sinds 15 juni j.l. is de index van Europese bankaandelen meer dan 30% gedaald.

Bijzonder zwaar getroffen zijn de aandelen van de drie belangrijkste Franse banken: Societé General - 55%, Credit Agricole -45% en BNP Paribas - 42%. Dat komt onder meer door de onderlinge verbondenheid van veel banken. Zo zit een dochteronderneming van Credit Agricole, de Griekse bank Emporiki Bank of Greece SA tjokvol met Griekse staatsobligaties.

Mede doordat vooral de Franse banken momenteel zo onder vuur liggen, doet het hardnekkige gerucht de ronde, dat kredietbeoordelaar Moody's eind volgende week deze banken gaat afwaarderen. Dat zou een slag in het gezicht van Frankrijk zijn, vooral doordat landen met zwakke banken moeilijk een triple A waardering kunnen rechtvaardigen.

In ons blog van 14 juli: Kredietbeoordelaars meten met twee maten is de vaak twijfelachtige rol van deze kredietbeoordelaars al ter sprake gekomen. Ook nu zou een afwaardering van Franse banken en wellicht Frankrijk zelf, bijzonder slecht uitkomen.

De Europese Unie hangt momenteel groggy in de touwen en vecht voor het voortbestaan van de euro. Zo wordt Frankrijk nu nog als één van de belangrijkste pijlers onder het Europese reddingsfonds beschouwd. Een afwaardering zou waarschijnlijk de laatste druppel zijn en een negatieve kettingreactie op gang brengen.

Zoals in het begin van dit artikel al werd vermeld, houden onder meer Duitsland en het IMF nu serieus rekening met een dergelijk scenario.

Het zou interessant zijn om te weten wat onze minister Kees Jan de Jager, na zijn bezoek aan Berlijn deze week, nu aan het doen is. Als hij verstandig is, zit hij al bij Klaas Knot, president van de Nederlandse Bank om ook de Nederlandse banken nog eens goed tegen het licht te houden.

Hoe de reddingsoperatie er precies uit gaat zien is niet bekend. Een hint kan misschien gevonden worden in het plotselinge vertrek van de laatste havik ( lees: voorstander van "sound money" ) bij de ECB, Jürgen Stark. Hij staat bekend als een groot tegenstander van het opkopen van staatsobligaties van zwakke landen door de ECB.

De ECB zou natuurlijk ook de banken kunnen helpen door hun voorraden slechte staatsobligaties op te kopen. Wellicht zag Jürgen Stark de bui al hangen en wenste hij niet mede-verantwoordelijk te zijn voor verdere "bevuiling" van de balans van de ECB.

Hij is overigens niet de enige die grote bezwaren heeft tegen de rol die de ECB is opgedrongen door politici die zelf geen knopen kunnen doorhakken. Ook de president van de ECB, Trichet, liet dat tijdens de persconferentie van afgelopen donderdag duidelijk blijken.

Misschien dat deze boodschap nu wel doorkomt en het reddingsplan niet via de ECB zal lopen. Het kan zijn dat politici besluiten, om het geld dat voor Griekenland bestemd was, nu te gebruiken om de eigen banken te redden!

N.b.Elsevier is dit weekend overigens gekomen met een artikel getiteld: "Zonder haviken in de ECB is de euro verloren." Zouden zij zich hebben laten inspireren door het blog: Valt deze week het doek voor de euro?

 
Categorie Financieel Advies