'En wat doe jij?'…de meest gestelde vraag op iedere netwerkbijeenkomst. Het is zo verleidelijk.. vertellen over mijn passie. Ik wil vol vuur praten over wat het oplevert, wat er gebeurt als deelnemers zich geven en hoe de verbinding tot stand komt. En ik kan dat.. vol enthousiasme met stralende blik want ik ben dol op mijn product.

Maar ik weet ook dat wat voor mij vanzelfsprekend is, op anderen vaak als vaag en ook onduidelijk overkomt. Tenminste..zo was het in het verleden. Soms zag ik het wel…dat het niet helemaal lukte. Wel was er de openheid van zijn of haar aandacht, maar zonder dat mijn gesprekspartner het echt snapte, laat staan daar de noodzaak van inzag. Soms zag ik het trouwens niet eerlijk gezegd, want ik kan ook doordraven en dat komt de boodschap niet ten goede. Het houdt me al een tijd bezig, er is tenslotte maar een kans om een goede eerste indruk te maken.

De vraag; 'Wat levert dat mij of mijn bedrijf op?' is eigenlijk het enige wat de toehoorder in kwestie bezighoudt. En dat is ook het enige dat in een kort kennismakingsgesprek belangrijk is. Dat en de persoonlijke blik, het handen schudden, de klik (of niet). Want nonverbale communicatie is enorm belangrijk. Elkaar iets gunnen is afhankelijk van veel factoren, en enkel jezelf in de etalage zetten is daar zeker geen onderdeel van.

Netwerken is een fascinerend gegeven. Het doel is niet om te verkopen of  jezelf te promoten. Het gaat om social selling; interesse tonen in anderen, elkaar helpen, relaties opbouwen. Toch is de eerste vraag meestal dezelfde als in de openingszin van dit blog. En dat is tevens valkuil. Ik heb er een gewoonte gemaakt om altijd eerst interesse te tonen voor iedereen waarmee ik in gesprek ga.  En door vallen en opstaan geleerd dat ik beter niet kan zeggen dat ik muziekworkshops geef. Tegenwoordig zeg ik dat ik 'people-connector' ben, wat meestal een tweede vraag oplevert en vaak een leuk gesprek.

 
 
 
 
Verwante publicaties:

 
Categorie Organisatie Advies